رابطه خودکارآمدی والدینی و خودبخشایشگری با تعامل مادر- کودک در مادران دارای فرزند کم توان ذهنی

: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی والدینی و خودبخشایشگری با تعامل مادر- کودک در مادران دارای فرزند کم توان ذهنی انجام شد.
پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران دارای کودک کم توان ذهنی مراجعه کننده به موسسات نگهداری این کودکان در شهر تبریز تشکیل می‏دادند که از این تعداد 110 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس ارزیابی مادر- کودک (رابرت، 1961) ، مقیاس خودکارآمدی والدینی (دومکا و همکاران، 1996) و پرسشنامه خودبخشایشگری (ول و همکاران، 2008) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام گرفت.
نتایج نشان دادند بین پذیرندگی فرزند و خودکارآمدی والدینی و احساسات و کنش ها و باورهای خودبخشایشگری رابطه مثبت (مستقیم) و معناداری وجود دارد. همچنین بین بیش حمایتگری، سهل گیری افراطی و طرد فرزند با خودکارآمدی والدینی و خودبخشایشگری رابطه منفی (معکوس) و معناداری وجود دارد. از طرفی نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که خودکارآمدی والدینی و مولفه احساسات و کنش های خودبخشایشگری می توانند تغییرات تعامل مادر- کودک را در مادران دارای فرزند کم توان ذهنی پیش بینی کنند.