بررسی دامنه مفهومی «حجاب» و نقش آن در تربیت انسان و جامعه، از منظر قرآن

مفهوم «حجاب» از جایگاهی ویژه در تعالیم آسمانی برخوردار بوده و اثرات هفده‏ گانه آن در رشد «انسان» و «جامعه» منحصر به‏ فرد است. با پژوهشی تحلیلی و توصیفی ‏ بر محور قرآن ‏ در می‏یابیم که این اثرات در دو جهت اصلی قرار می گیرند؛ قوس صعود «الی الله » ، همانند وسیله‏ای بالابرنده، و به‏ سوی «ما سوی الله » ، بسان زرهی ایمنی بخش. در این فضا، تلقی «حجاب» به‏ عنوان رفتاری صرفا برای «زنان» و منحصر در پوشش «چادر» تلقی ناقصی است؛ «حجاب» ذیل مفهوم «تقوا» تعریف شده و نحوه تعامل خدایی مردان و زنان مومن را در تعامل با پنج حوزه «قلب» ، «نگاه» ، «گفتار» ، «رفتار» و «پوشش» تعیین می‏کند. از ابتدای ورود آدمی به «دنیا» ، مفهوم حجاب مورد تاکید بوده و هشدار نسبت به «فتنه شیطان» در این موضوع، به دلیل «سقوط» از بهشت، نخستین هشدار شمرده شده است. اینک که به مدد هنر و رسانه های لیبرالی، فرهنگ برهنگی و تبرج جاهلیت اخری در عالم خودنمایی می‏کند، لازم است تا به ‏این سوال بنیادین پاسخ دهیم که آیا هنوز باید با رویکردی «تکلیفی» به مسئله حجاب بنگریم و یا آن که با اتخا رویکردی «تبیینی» و با استفاده از ابزارهای نوین هنری و رسانه‏ای، از ظرفیت گسترده تربیتی و نجات بخش این نوشداروی اساسی بهره‏ مند گردیم؟