اثر بخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر کیفیت زندگی مادران کودکان با ناتوانی جسمی - حرکتی

هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر کیفیت زندگی مادران کودکان با ناتوانی جسمی - حرکتی شهر شیراز بوده است. پژوهش حاضر به صورت شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل120نفر از مادران کودکان معلول شهر شیراز بودند. این نمونه شامل مادرانی بوده است که قبل از ارائه متغیر مستقل، پرسشنامه ی کیفیت زندگی بر روی آنها اجرا گردیده است، و از بین 80 مادری که نمراتشان پایین تر از حد متوسط میانگین بود، 60 مادر به صورت گمارش تصادفی و به صورت مساوی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شد. سپس متغیر مستقل برای گروه آزمایش ارائه شد، که همان آموزش مهارت های ارتباطی، در 8 جلسه ی120 دقیقه ای است، و برای گروه کنترل هیچ متغیری اعمال نشد. بعد از اتمام آموزش یا ارائه متغیر مستقل برای گروه آزمایش، پس آزمون اجرا گردید. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگیSF-36 (سازمان بهداشت جهانی،2002) بود و داده های آماری با روش آزمون t تفاضل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد، آموزش مهارت های ارتباطی بر بهبود کیفیت زندگی مادران کودکان معلول موثر است (05/0>p).