تاثیر جهت گیری مذهبی (درونی  بیرونی) و مکانیسم های دفاعی بر میزان تاب آوری مادران دارای کودکان آهسته گام

هدف این پژوهش بررسی نقش جهت گیری مذهبی (درونی بیرونی) و مکانیسم های دفاعی در پیش بینی تاب آوری مادران کودکان آهسته گام می باشد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه مادران کودکان آهسته گام ساکن شهرستان خرم آباد که 100 نفر از آن ها به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش پرسش نامه تاب آوری کونور و دیویدسون (20003) ، پرسش نامه جهت گیری مذهبی آلپورت (1967) و پرسش نامه مکانیسم های دفاعی (DSQ اندروز، 1993) بود. جهت تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که بین تاب آوری با جهت گیری مذهبی درونی رابطه مثبت و معنی دار (001/0>P) و با جهت گیری مذهبی بیرونی (05/0>P) رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. همچنین بین تاب آوری با مکانیسم دفاعی رشد یافته (001/0>P) رابطه مثبت و معنی دار و مکانیسم دفاعی رشدنیافته (05/0>P) و مکانیسم دفاعی روان آزرده رابطه منفی و معنی دار وجود دارد (01/0>P). همچنین نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که جهت گیری درونی بر تاب آوری تاثیر مثبت دارد (001/0>P) و هراندازه مادران دارای کودک آهسته گام بیشتر از جهت گیری مذهبی درونی استفاده کنند به ارتقاء سلامت روان آن ها افزوده خواهد شد، اما این رابطه با حضور متغیر مکانیسم دفاعی رشد یافته قوی تر خواهد شد. این مطالعه نشان داد که مادران دارای کودک آهسته گامی که از جهت گیری مذهبی درونی و مکانیسم دفاعی رشد یافته استفاده می کنند از تاب آوری بالاتر و سلامت روان مطلوب تری برخوردار خواهند شد.