کاربرد روش اویلری- اویلری در تخمین حداکثر عمق آبشستگی موضعی

آبشستگی موضعی در محل قرارگیری سازه های آبی تاثیر به سزایی در طراحی این سازه ها دارد. بنابراین شناخت رفتار جریان و تغییرات بستر تحت تاثیر حضور سازه های مختلف امری اجتناب ناپذیر می باشد. در این مقاله،یک مدل اویلری- اویلری سه‏بعدی برای تخمین حداکثر عمق آبشستگی در پایین دست سازه های هیدرولیکی مورد استفاده قرار گرفته است. با به کارگیری نرم افزار منبع باز OpenFOAM و ایجاد قابلیت های مناسب مدل سازی آبشستگی، مدل مورد نظر ساخته شده و کارآیی و نقاط ضعف روش اویلری- اویلری مورد ارزیابی قرار گرفته است. شیوه عددی حجم محدود برای حل دستگاه معادلات دیفرانسیل حاکم بر انتقال رسوب و آبشستگی استفاده شده است. با در نظر گرفتن پارامترهای موثر بر میزان آبشستگی و استفاده از معادلات جریان دو فازی، به مدل سازی پدیده آبشستگی پرداخته شده است. برایتهیه مدل عددی، از حلگرهای جریان سیال در یک چارچوب تکرار سرعت-فشار، ضمنی قدرت مند توسعه داده شده در نرم افزار، استفاده شده است. برای صحت سنجی نتایج نهایی از نتایج تحقیقات آزمایشگاهی و عددی محققینی چون چاترجی و گوش، لیو و فن راین استفاده شده است. نتایج نشان دهنده دقت مناسب روش مورد استفاده در تخمین حداکثر عمق آبشستگی می باشد.