تداوم سنت آموزشی نهاد دینی ایران در عصر زندیه

مورخین دوره زندیه به رخدادهای سیاسی- نظامی فرمانروایان توجه ویژه ای داشتند. عنایت به مولفه های مذکور، توجه اندک و پراکنده مورخین به امور فرهنگی- آموزشی را به دنبال داشت که نتیجه آن، ضرورت تحقیق پژوهشگران در این حوزه است. در این راستا، پژوهش حاضر درصدد یافتن پاسخ به این پرسش است: چه پیوندهای فرهنگی- آموزشی در دوره زندیه وجود داشت؟ برای پاسخگویی، با بررسی مقولاتی مانند شیوه آموزش علمی و نقش خاندان های کهن علم پرور، به این برآورد می رسیم که شرایط متنوع تاریخی، نقش مهمی در برقراری پیوندهای فرهنگی- آموزشی در قالب مولفه هایی همچون پراکنش مراکز علمی و تداوم سنن آموزشی به شکل پیوندهای فرانسلی و میان نسلی داشت. پژوهش حاضر، با استفاده از روش تحقیق تاریخی و شیوه جمع آوری داده های کتابخانه ای از منابع دست اول تاریخی پس از توصیف و طبقه بندی پیوندهای موثر به تحلیل و تفسیر این ویژگی ها و تاثیرات آن بر اوضاع فرهنگی- آموزشی دوره زندیه می پردازد