بررسی کارآمدی فنون هفتگانه سبک شناسی تطبیقی در چارچوب ترجمه ادبی (مطالعه موردی: خانواده تیبو)

در این مقاله، به بررسی تطبیقی میان جلد اول رمان خانواده تیبو، نوشته روژه مارتن دوگار (1881-1958) به زبان فرانسه که به سال 1922 به چاپ رسیده، و ترجمه فارسی آن به قلم ابوالحسن نجفی (1929-2016) که برای اولین بار در سال 1989 منتشر شده است می پردازیم. هدف ما، شناخت میزان کارآمدی فنون هفتگانه سبک شناسی تطبیقی است، آن گونه که وینه (1910-1999) و داربلنه (1904-1990) بیان کرده اند. این فنون عبارت اند از: وام گیری (Emprunt)، گرته برداری (Calque)، ترجمه تحت اللفظی (Traduction littérale)، تغییر ساختار (Transposition)، تغییر بیان (Modulation) ، معادل یابی (Équivalence) و اقتباس (Adaptation).
برای این کار، مواردی را که ذیل فنون ترجمه قرار می گیرند از متون پیش گفته استخراج کرده، با تحلیل هر یک از موارد مذکور، سعی می کنیم تفاوت های ساختاری و سبک شناسی میان دو متن (و دو زبان) را شناسایی کنیم. کلیدی ترین مسائلی که قصد پاسخگویی به آنها را داریم، این است که آیا این فنون به تنهایی می توانند تمام پدیده های ترجمه شناسی موجود را توجیه کنند؟ و در صورت منفی بودن پاسخ مشکل کجاست؟ و برای حل مشکل به چه اصلاحاتی نیاز داریم؟