خصیصه های حقوقی تروریسم سایبری (با تاکید بر ویژگی های جرم شناختی حملات سایبری هسته ای)

اساسا فضای سایبری به مثابه ی یکی از مهم ترین منابع قدرت در عصر جدید، محیط فناوری اطلاعات و ارتباطات نامیده می شود. این فضا با ویژگی های منحصر به فرد خود سبب شکل گیری رویکردهای متنوع و مختلفی به آن شده است. یکی از ویژگی های این فضا، امکانات بالقوه ای است که از آن برای اهدافی تروریستی در اختیار تروریست ها قرار می دهد. برای نمونه حملات سایبری به تاسیسات هسته ای کشور از جمله این اقدامات است. از سوی دیگر، اولین تفاوت جنگ سایبری با دیگر انواع جنگ ها و بالاخص جنگ فیزیکی و حقیقی، قابلیت طراحی، اجرا و نتیجه گیری از راه دور یا اصطلاحا به شکلی ریموت است. برای حمله سایبری نیازی به حرکت فیزیکی نیست و طبیعی است که این تفاوت از منشا فضای سایبری و حقیقی ناشی می گردد. سربازها و نقاط حمله می توانند در دنیا پخش شوند؛ نظیر عملی چنین تجسمی را می توان در حملات داس به اثبات رساند. بارزترین نشانه این ویژگی، انواع حملات موسوم به MTM یا MITM است که توسط تروریست ها صورت می گیرد. در این حملات، مهاجم مابین دو منبع (معمولا معتمد) قرارگرفته و اطلاعات ایشان را ربوده یا صحت آن ها را مورد مخاطره قرار می دهد. اما در عصر حاضر، تروریست ها تلاش می کنند تا با استفاده از فضای سایبر، به تاسیسات هسته ای برخی از کشورها حمله کنند. این حملات، در حقوق بین الملل دارای ابعاد جرم شناختی شناخته شده ای است. بنابراین در تحقیق حاضر، تلاش شد ضمن معرفی فضای سایبر و ویژگی های اساسی آن برای استفاده تروریست ها، به برخی از نمونه های حملات سایبری و ابعاد حقوقی و جرم شناختی آن از منظر حقوق بین الملل پرداخت.