تاثیر تمرین تناوبی بر غلظت سرمی هورمون شبه متئورین در پسران نوجوان دارای اضافه وزن

تغییر فنوتیپ بافت چربی بر اثر تمرین تئوری جدیدی است که به تازگی مطرح گردیده، با این وجود شناسایی سازوکار سلولی– مولکولی آن در حال بررسی است. هدف پژوهش حاضر بررسی تمرین تناوبی سرعتی بر سطوح سرمی هورمون شبه متئورین در پسران نوجوان دارای اضافه وزن بود.

بیست پسر نوجوان دارای اضافه وزن با میانگین سن 5/1±0/18 سال، وزن 3/4±8/81 کیلوگرم و شاخص توده ی بدن 8/0±6/27 کیلوگرم بر مترمربع در این تحقیق شرکت و به دو گروه کنترل (تعداد=10) و تمرین تناوبی (تعداد=10) تقسیم شدند. گروه تجربی شش هفته تمرین تناوبی سرعتی را 3 روز در هفته انجام دادند. شاخص های پیکرسنجی و سطوح ناشتای نیم رخ لیپیدی، انسولین، گلوکزخون و هورمون شبه متئورین سرمی در ابتدا و پایان مطالعه اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری در سطح 05/0>P انجام شد.

افزایش معنی دار سطوح سرمی هورمون شبه متئورین در اثر شش هفته تمرین تناوبی سرعتی مشاهده شد (05/0 >P). این برنامه ی تمرینی سبب کاهش معنی دار وزن بدن، شاخص توده ی بدن، درصد چربی بدن و بهبود نیم رخ لیپیدی، گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین گردید (05/0 >P). افزون بر این، ارتباط معکوس و معنی داری بین تغییرات سطوح سرمی هورمون شبه متئورین با تغییرات وزن بدن، شاخص توده ی بدنی، درصد چربی بدن، گلوکز خون، لیپوپروتئین کم چگال، تری گلیسیرید و کلسترول تام مشاهده شد (05/0 >P).

نتایج نشان داد که شش هفته تمرین تناوبی سرعتی می تواند سطح استراحتی در گردش هورمون شبه متئورین را تغییر و هم چنین شاخص مقاومت به انسولین و ترکیب بدنی را در پسران نوجوان دارای اضافه وزن بهبود بخشد.