تحلیل ترمواکونومیکی سیکل تبرید جذبی با مخلوط آب و مایع یونی

در این تحقیق، عملکرد ترمواکونومیکی یک چرخه تبرید جذبی با استفاده از محلول آب - مایع یونی (1- اتیل، 3- متیل ایمیدازولیوم تری فلرو استیت) بررسی و با چرخه آب – لیتیوم برماید مقایسه شده است. برای این منظور، تحلیل ترمودینامیکی و ترمواکونومیکی جهت شبیه سازی سیستم بکار گرفته شده و تاثیر متغیرهای طراحی بر روی پارامترهای عملکردی مانند ضریب عملکرد، بازده اگزرژی، نسبت جریان جرمی محلول، سطح تبادل حرارت مبدل ها و هزینه جریان ها مطالعه شده است. خواص ترمودینامیکی هر دو مخلوط آب – مایع یونی و آب – لیتیوم برماید با استفاده از مدل غیر تصادفی دو مایع پیش بینی شده است. نتایج نشان داده است که سیستم دارای مایع یونی ضریب عملکرد و بازده اگزرژی پایینتری (0. 66 و 10. 15%) نسبت به سیستم آب - لیتیوم بروماید (0. 78 و 12%) دارد. همچنین کمترین سطح کلی مبدل های حرارتی و هزینه سالانه سیستم جذبی آب - مایع یونی (49 m2 و 4907 $/y) بیشتر از سیستم آب - لیتیوم بروماید (16 m2 و 3347 $/y) می باشد. با وجود عملکرد ضعیف تر سیستم های دارای مایع یونی، مزایای استفاده از آنها مانند عدم کریستالیزاسیون، فشار بخار پایین و تمایل به خوردگی ناچیز، این مایع ها را به گزینه مناسبی جهت جایگزینی در چرخه تبرید جذبی تبدیل کرده است.