رابطه ویژگی های شخصیتی با رفتارهای پرخاشگرانه در رانندگان وسایل نقلیه سواری

با توجه به اهمیت حوادث و سوانح رانندگی و عوامل انسانی ایجادکننده آن، هدف از پژوهش فوق، بررسی ویژگی های شخصیتی، پرخاشگری و ادراک خطر رانندگان به عنوان متغیرهای مرتبط با رفتار رانندگی پرخطر است.

این پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است و جامعه آماری آن شامل کلیه رانندگان شهر قزوین است که ازاین میان تعداد 387 (315 مرد و 72 زن) نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از نسخه کوتاه پرسش نامه شخصیتی نئو کاستا و مک کرا (1989) ، پرخاشگری باس و پری (1992) ، ادراک خطر رانندگی آلبرگ و راندمو (2001) و رفتار رانندگی منچستر (1990) استفاده شد.

روان رنجوری به عنوان یکی از ویژگی های شخصیتی، به همراه پرخاشگری ارتباط معنادار مثبت و سایر ویژگی های شخصیتی یعنی برون گرایی، دل پذیربودن، انعطاف پذیری و مسئولیت پذیری، به همراه ادراک خطر ارتباط معنادار منفی با مولفه های رفتار رانندگی پرخطر (لغزش ها، تخلفات عمدی، اشتباهات و تخلفات غیرعمدی) دارند. همچنین، 33/0 از لغزش ها، 31/0 از تخلفات عمدی، 26/0 از اشتباهات و 23/0 از تخلفات غیرعمدی (مولفه های رانندگی پرخطر) از طریق ویژگی های شخصیتی، پرخاشگری و ادراک خطر پیش بینی شده است.

به نظر می رسد که ویژگی های شخصیتی، میزان پرخاشگری و ادراک خطر در رفتار رانندگی پرخطر تاثیر داشته و مداخله موثر در این زمینه می تواند مفید باشد.