تاثیر روند بیماری زایی حاد و تحت حاد لاکتوکوکوزیس بر فاکتورهای خونی و برخی فاکتورهای ایمنی ذاتی در بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان

هدف این مطالعه ارزیابی علائم بیماری، تغییر فاکتورهای خون شناسی و برخی از فاکتورهای ایمنی ذاتی در عفونت لاکتوکوکوس گارویه در ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) است. تعداد 270 قطعه ماهی در 3 گروه شامل عفونت حاد لاکتوکوکوس گارویه، عفونت مزمن لاکتوکوکوس گارویه و یک گروه کنترل بدون آلودگی تقسیم بندی شدند. گروه عفونت حاد با 80 دصد میزان LD50 و گروه مزمن با 40 درصد میزان LD50 به صورت تزریق داخل صفاقی در یک نوبت آلوده شدند. در روزهای 0، 1، 3، 14 و 21 بعد از تزریق، نمونه خون و بافت (مغز، کلیه قدامی و طحال) از هر گروه (هر مرحله 6 ماهی) اخذ گردید. در بررسی بالینی، بی حالی، اگزوفتالمی و آسیت و تلفات بالا در گروه غلظت بالا به صورت واضحتری مشاهده شد. فعالیت لایزوزیم سرم و مایلوپرواکسیداز در گروه های تیمار در مقایسه با گروه کنترل به شکل معنی داری افزایش یافته بود (05/0p<). نتایج نشان دهنده کاهش سطح هماتوکریت و هموگلوبین در تیمارها بود (05/0p<). گلبول های سفید در گروه های تیمار در روز 3 به شکل واضحی افزایش پیدا کرده بودند (05/0 p≤). بر اساس نتایج به دست آمده، عفونت حاد قزل آلای رنگین کمان با لاکتوکوکوس گارویه در مقایسه با عفونت مزمن سبب تغییر بیشتر فاکتورهای خونی و ایمنی شناسی شد. اگرچه در گروه مزمن نیز نشانه های بیماری و همچنین نغییر در فاکتورهای ذکر شده ثبت شد.