بررسی رابطه ی اجتناب مالیاتی با کیفیت افشاء و ارزش شرکت

نظریه مرسوم در خصوص اجتناب مالیاتی این است که انتقال منابع از مالکان به دولت را کاهش می دهد و بدین طریق منجر به افزایش ثروت مالکان می گردد. نظریه ی هزینه های نمایندگی اجتناب مالیاتی بیان می دارد که مدیران فرصت طلب از شرایط ابهام ذاتی اجتناب مالیاتی سوء استفاده کرده و اقدام به حیف و میل منابع مالکان می نمایند. جهت روشن شدن خلاف دیدگاه مذکور از شاخص کیفیت افشاء شرکتی محاسبه شده توسط سازمان بورس اوراق بهادارتهران و تفاوت سود مشمول مالیات ابرازی و قطعی سالانه با استفاده از رگرسیون خطی چندگانه، رابطه ی کیفیت افشاء شرکتی و اجتناب مالیاتی و میزان توجه افراد برون سازمانی به اجتناب مالیاتی؛ مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور نمونه ای متشکل از 600 سال شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره هشت ساله 1382 تا 1389 بررسی شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که شرکت های با شفافیت بالا، پتانسیل تضاد نمایندگی کمتر و اجتناب مالیاتی بیشتر نسبت به شرکت های با شفافیت پایین دارند و همچنین افراد برون سازمانی اهمیت خاصی به اجتناب مالیاتی شرکت ها قائل نیستند. بنابراین در شرکت هایی که برنامه های اجتناب مالیاتی اجرا می شود، وجود شفافیت قابل قبول از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهد بود.