اثر 7 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر میزان غذای دریافتی و هورمون تنظیم کننده اشتها «اپلین» در موش های صحرایی نر دیابتی

پپتید اپلین، اشتها و میزان غذای دریافتی را تنظیم می کند و به فعالیت ورزشی پاسخ می دهد. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر 7 هفته تمرین هوازی بر میزان غذای دریافتی و هورمون تنظیم کننده اشتها "اپلین" در موش های صحرایی نر دیابتی بود. تعداد 21 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، 4 هفته پس از القای دیابت نوع دو به سه گروه 7تایی شامل غیر دیابتی، دیابتی کنترل و دیابتی تمرین (7 هفته دویدن با شدت متوسط) تقسیم شدند. در طول دوره تمرین، وزن بدن و میزان غذای دریافتی و پس از دوره تمرین، گلوکز و اپلین سرم اندازه گیری شد. داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آنالیز واریانس مکرر یک طرفه تجزیه و تحلیل شد. وزن بدن موش های گروه دیابتی تمرین نسبت به گروه غیر دیابتی و دیابتی کنترل کاهش معنی داری داشت (05/0P<). بین میزان غذای دریافتی موش های سه گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0P>). گلوکز سرمی گروه دیابتی کنترل و دیابتی تمرین نسبت به گروه غیر دیابتی افزایش معنی داری و گلوکز سرمی گروه دیابتی تمرین نسبت به گروه دیابتی کنترل کاهش معنی داری داشت (05/0P<). اپلین سرمی گروه دیابتی کنترل و دیابتی تمرین نسبت به گروه غیر دیابتی و اپلین سرمی گروه دیابتی تمرین نسبت به دیابتی کنترل افزایش معنی داری داشت (05/0P<). تمرین هوازی بدون تغییر میزان غذای دریافتی موجب کاهش وزن بدن موش های نر دیابتی شد. همچنین، تمرین هوازی مستقل از میزان غذای دریافتی، با کاهش گلوکز سرم هورمون تنظیم کننده اشتها "اپلین" را در موش های نر دیابتی افزایش داد.