مقایسه اثرات نانوذرات دی اکسید تیتانیوم و سلیکون بر نهال های گلابی وحشی در مواجهه با تنش خشکی

امروزه استفاده از نانوذرات به عنوان راهکاری مناسب به جهت افزایش مقاومت گیاهان به تنش های محیطی مورد توجه قرار گرفته است. در پژوهش حاضر، نهال های گلابی وحشی در شرایط گلخانه توسط نانوذرات دی اکسید تیتانیوم و سیلیکون با غلظت های مختلف آبیاری شدند و سپس با قطع آبیاری به مدت 14 روز تحت تنش خشکی قرار گرفتند. در انتهای آزمایش شاخص هایی از قبیل محتوای نسبی رطوبت، وضعیت پتانسیل آبی نهال، زی توده ریشه، نرخ نشت الکترولیت، میزان پرولین و فعالیت آنزیم کاتالاز و میزان اتصال نانوذرات به سطح اپیدرم ریشه توسط میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که علی رغم میزان جذب متفاوت هر دو نانوذره توسط این گیاه چوبی، اثرات بهبود دهنده در تمامی شاخص ها برای هر دو نانوذره با اندکی اختلاف با یکدیگر مشاهده شد. نانوذرات دی اکسید سیلیکون در بهبود زی توده ریشه و محتوای نسبی رطوبت برگ در شرایط تنش خشکی موفق تر عمل کرد. در مقابل نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در حفظ پتانسیل آبی نهال ها و افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز دارای عملکرد بهتری بود. درنهایت اثرات مثبت هر دو نوع تغذیه در تعدیل تنش خشکی مورد تایید واقع شد ولی بی شک برای درک سازوکار آن ها مطالعات عمیق تر با تکیه بر مطالعات مولکولی نیاز است.