بررسی تاثیر پروفیلاکتیک تزریق عضلانی پرومتازین بر خارش ناشی از مورفین اینتراتکال در جراحی های سزارین

بر اساس مطالعات انجام گرفته، استفاده از مورفین اینتراتکال جهت عمل سزارین، روش استاندارد طلایی جهت القای بی دردی مناسب معرفی گردیده است. با این وجود، این شیوه عوارض جانبی مختلفی مانند تهوع و استفراغ، احتباس ادراری، دپرسیون تنفسی و به ویژه خارش را به دنبال دارد. در این مطالعه برآنیم تا تاثیر پروفیلاکتیک پرومتازین عضلانی را بر عوارض ناشی از مورفین اینتراتکال، به ویژه خارش را مورد بررسی قرار دهیم. در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، داده های پرونده های پزشکی 2000 زن باردار کاندید سزارین در بیمارستان بهمن تهران، بین سال های 1387 تا 1392 در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. گروه اول زنانی بودند که جهت سزارین، با استفاده از مورفین اینتراتکال بدون دریافت پرومتازین تحت بی حسی اسپاینال قرار گرفته بودند (گروه کنترل) ، و گروه دیگر زنان بارداری که افزون بر دریافت مورفین اینتراتکال، mg 25 پرومتازین عضلانی پس از بی حسی اسپاینال دریافت داشته اند (گروه پرومتازین). درپی آن، داده های گردآوری شده وارد SPSS software, version 22 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) شده و از نظر بروز و شدت خارش، درد و همچنین بروز تهوع و استفراغ در این دو گروه و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. بروز تهوع (0/025P=) و استفراغ (0/046P=) اختلاف معناداری بین دو گروه مورد مطالعه داشته است. میانگین شدت درد براساس معیار Numeric rating scale (NRS) در دو گروه برابر بود. بروز عارضه ی خارش از نظر آماری در دو گروه برابر بوده است (0/302P=) ، اما شدت خارش تفاوت آماری آشکاری بین دو گروه داشت (0/001P=). با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، استفاده ی پروفیلاکتیک از داروی پرومتازین عضلانی به میزان mg 25 تاثیری در بروز خارش ندارد، اما می تواند بر عوارض ناخواسته مورفین اینتراتکال از جمله کاهش بروز تهوع و استفراغ و نیز کاهش محسوس شدت خارش و همچنین عدم تداخل با فعالیت بی دردی مورفین اینتراتکال سودمند باشد.