بررسی و مقایسه ی تاثیر دو روش دهان شویه (کلرهگزیدین و کلرهگزیدین توام با آب اکسیژنه) بر فراوانی پلاک های دهانی بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت های ویژه

  مراقبت های دهان و دندان در بیماران تحت تهویه مکانیکی یکی از ملزومات عمل پرستاری است؛ مطالعه حاضر به منظور تعیین تاثیر دو روش دهان شویه کلرهگزیدین و کلرهگزیدین توام با آب اکسیژنه بر فراوانی پلاک های دهانی بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه در سال 97-1396 انجام شد.

این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور با طرح موازی بر روی دو گروه از بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه است که طی آن تعداد 98 نفر از بیماران دارای شرایط ورود به مطالعه به صورت تصادفی به دو گروه A و B تقسیم شدند. مداخله در گروه A شامل مراقبت های دهانی با محلول دهان شویه کلرهگزیدین 2/0 درصد و در گروه B استفاده از محلول دهان شویه کلرهگزیدین 2/0 درصد توام با محلول پراکسید هیدروژن 5/1 درصد بود. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی، مقیاس ارزیابی وضعیت دهانی بک، معیار پلاکی مخاطی بود. داده ها با استفاده نسخه 20 نرم افزار SPSS و آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون های کای دو، تی مستقل و من ویتنی) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. بین دو گروه دهان شویه با کلرهگزیدین و دهان شویه با کلرهگزیدین توام با آب اکسیژنه ازلحاظ فروانی پلاک های دهانی، سلامت مخاط دهانی و درنهایت شاخص پلاکی- مخاطی تفاوت آماری معنی داری مشاهده گردید (05/0>P). بر اساس یافته های حاصل از مطالعه حاضر چنین نتیجه گیری می گردد که دهان شویه با کلرهگزیدین توام با آب اکسیژنه می تواند در پیشگیری و یا کاهش فراوانی پلاک های دهانی در بیماران تحت تهویه مکانیکی تاثیر مثبتی داشته باشد.