مقایسه کار و توان عضلات همسترینگ و چهارسرران در کاراته کاران حرفه ای قبل و بعد از خستگی

نرخ کار انجام شده به وسیله اغلب عضلات به ندرت در طی زمان ثابت می باشد، به دلیل تغییرات زمانی سریع کار عضلات، محاسبه توان عضلانی که به عنوان تابعی از زمان تعریف می شود، ضروری می باشد. هدف پژوهش حاضر سنجش تفاوت کار و توان عضلات مفصل زانو قبل و بعد از خستگی عضلانی در کاراته کاران حرفه ای زن جهت معرفی ریسک فاکتورهایی برای آسیب بود. 14 زن ورزشکار کاراته کار نخبه (1/3±15/5 سال) با استفاده از دستگاه بایودکس ایزوکینتیک در سرعت های 60، 180 و 300 درجه بر ثانیه قبل و بعد از پروتکل خستگی عضلات چهارسرران و همسترینگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. هیچ گونه اختلافی در متغیر توان عضلات همسترینگ و چهارسرران طی قبل و بعد از خستگی در سرعت زاویه ای 180 درجه بر ثانیه مشاهده نشد (0/05<p). در سرعت 180 درجه بر ثانیه گروه عضلات همسترینگ هیچ گونه تغییری را بعد از خستگی نشان نداد (0/05<p). در سرعت 60 و 300 درجه بر ثانیه هر دو گروه عضلات همسترینگ و چهارسر ران توان کمتری را بعد از خستگی عضلانی نشان دادند (0/04=p). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که خستگی در سرعت های متوسط بر توان و کار انجام شده توسط عضلات اطراف مفصل زانوی کاراته کاران تاثیر چندانی ندارد. اما بطور کلی، احتمالا خستگی می تواند سبب ایجاد عدم تعادل در توان مکانیکی و کار انجام شده عضلات همسترینگ و چهارسرران در دیگر سرعت های زاویه ای مفصل شود که احتمال آسیب دیدگی را در مفصل زانو افزایش می دهد.