پایش شاخص های فیزیکوریختی سواحل جنوب غرب استان خوزستان به منظور بررسی پارامترهای موثر بر بهبود خصوصیات رسوبات ساحلی

پژوهش حاضر به مطالعه شاخص های فیزیکوشیمیایی، کانی شناسی، ریخت شناسی و دانه بندی به عنوان پارامترهای موثر در شاخص-های مکانیکال- عمرانی در سواحل جنوب غرب خوزستان به ویژه منطقه آزاد اروند پرداخته است. بدین منظور درمجموع20 نمونه از رسوبات سه منطقه خرمشهر، آبادان (چوئبده) و ماهشهر برداشت و افزون بر تعیین شاخص های فیزیکوشیمیایی مانند EC و PH، با روش-های پراش پرتوایکس (XRD) ، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و دانه بندی لیزری (LPSA) مورد آنالیز قرار گرفتند. EC نمونه-های موردمطالعه در محدوده 5/15 -31/8 قرار می گیرد که کمترین میزان EC متعلق به خرمشهر و بیشترین میزان نیز به رسوبات برداشتی از سواحل آبادان تعلق دارد. با توجه به رابطه معکوس EC با افزایش خوردگی سازه های بتنی ، بنابراین در تثبیت رسوبات ساحلی آبادان با روش های حاوی ترکیبات سیمانی، باید از سیمان ضدسولفاته بهره گرفت. بر اساس داده های XRD نیز کانی های کلسیت و گاهی دولومیت پراکنش بسیار بالایی در سواحل موردمطالعه داشته که حضور این ترکیبات کربناته نیز لزوم بهره گیری از روش های تثبیت آهک پایه مانند سیمان-آهک، سیمان-آهک-سیلیس را نشان می دهد. همچنین وجود کانی های تبخیری مانند هالیت و ژیپس لزوم استفاده از روش های تثبیت ضد خوردگی را افزایش می دهد. بر اساس داده های SEM، ریخت شناسی کروی، شکل غالب بر سواحل موردمطالعه را شامل می شود که در کنار میکرومورفولوژی صفحه ای ناشی از وفور کانی های کلسیت، جورشدگی مناسبی را در عمل تثبیت سواحل ایجاد می نماید. بررسی میانگین Q10-Q50-Q90% در رسوبات نشان دهنده دانه بندی غالب در بازه 1 تا 21 میکرومتر است. غالب بودن ترکیبات ریزدانه مبنی بر فراوانی بالای ذرات سیلت و رس در رسوبات ساحلی در مناطق موردمطالعه نشان می دهد که به کارگیری مواد با دانه بندی بزرگ تر نیز می تواند در افزایش باربری سواحل موثر باشد.