مدیریت لجن حوضچه تبخیری در نیروگاه های سیکل ترکیبی (مطالعه موردی: نیروگاه سیکل ترکیبی دماوند)

یکی از مهم ترین پسماندهای تولید شده در نیروگاه های سیکل ترکیبی، لجن تولیدی در حوضچه تبخیری می باشد. بررسی فرایند تولید برق در این نوع نیروگاه ها حاکی از آن است که پساب ورودی به حوضچه تبخیری حاوی آلاینده های مختلفی است که در حین فرایند تبخیر به صورت لجن در کف حوضچه تبخیری رسوب می کند. بر این اساس شناسایی کمی و کیفی این پسماند و ارائه راهکارهای مدیریت آن در دستور کار قرار گرفته و بدین منظور نیروگاه سیکل ترکیبی دماوند به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است. مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که این پسماند حاوی فلزات سنگین (به خصوص سرب و کرم) و آلاینده های نفتی می باشد. مقایسه خصوصیات فیزیکی و شیمیایی لجن حوضچه تبخیری با معیارها و طبقه بندی های کنوانسیون بازل و سایر منابع شناخته شده بین المللی مانند دستورالعمل های سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا (EPA) بیانگر آن است که این پسماند در گروه پسماندهای ویژه طبقه بندی می شود. در ادامه کلیه روش های محتمل جهت مدیریت لجن تولیدی بررسی شده و بر اساس معیارهای فنی، اقتصادی و زیست محیطی روش دفن در زمین به عنوان روش برتر انتخاب شد. در نهایت جهت اجرای این روش، سناریوهای مختلف دفن در زمین شامل دفن سطحی و عمقی در نظر گرفته شده و ازآنجاکه در محل های دفن پسماند، لاینر مهم ترین عامل در جلوگیری از نفوذ آلاینده ها به محیط می باشد، لذا با استفاده از مدل IWEM [1] سیستم لاینینگ مناسب جهت کارگذاری در کف محل دفن در سناریوهای مختلف محیطی و غلظت های متفاوت نشت پیشنهاد شده است.