سقوط در دوران سالمندی و ارتباط آن با دیابت

سقوط یک عامل تهدید کننده سلامتی در سالمندان بوده، که می تواند سبب افت عملکردی، پیامدهای روانی- اجتماعی وکاهش کیفیت زندگی برای سالمند شود. با توجه به افزایش جمعیت سالمندان و فرایند سالمندی، ابتلا به بیماری های مزمن از جمله دیابت نیز افزایش یافته است و عوارض ناشی از بیماری دیابت مانند تاری دید، زخم پا و نروپاتی دیابتی و غیره همگی احتمال سقوط را در سالمندان افزایش می دهند. لذا این مطالعه با هدف بررسی ارتباط سقوط و بیماری دیابت در دوران سالمندی، با بررسی متون و مطالعات انجام شده صورت گرفته است. در این مطالعه 30 مقاله با واژگان سالمندی، سقوط، دیابت، بیماری های مزمن ، نروپاتی دیابتی در پایگاه های اطلاعاتی معتبر بین المللی شامل: science direct, google scholar, pub med، و مجلات سالمندی ایران طی سالهای 2000 تا به امروز انتخاب و بصورت جامع و عمیق بررسی شد. بررسی های انجام شده، نشان می دهد میزان وقوع سقوط در سالمندانی که سابقه بیماری مزمن داشتند، 5/4 برابر بیشتر از سالمندانی بود که سابقه بیماری مزمن نداشتند. به طوری که ابتلا به بیماری هایی چون دیابت و عوارض ناشی از آن با ایجاد ناتوانی های جسمی و عوارض عصبی زمینه ساز وقوع سقوط در آنان می شود. مطالعات زیادی تایید می کند که بین نروپاتی دیابتی و سقوط ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین بررسی ها نشان می دهند که سالمندان دیابتی درمقایسه با سالمندان غیر دیابتی، 15 برابر بیشتر در معرض خطر سقوط قرارداشته و نیز 2 برابر بیشتر از سالمندان غیر دیابتی، سقوط آنها با صدمات به ویژه با شکستگی (60درصد) همراه بوده است. با توجه به نتایج یافته ها، ضروری به نظر می رسدکه پرستاران از طریق ارتقاء دانش و آگاهی خود در زمینه عوارض دیابت و تاثیر آن بر احتمال سقوط در دوران سالمندی، آموزش های لازم در زمینه اقدامات پیشگیری کننده به بیماران دیابتی و خانواده آنان بدهند. از سوی دیگر با شناخت بیشتر و دقیق عوامل موثر بر احتمال سقوط در سالمندان به ویژه سالمندانی که دچار بیماری دیابت می باشند می توان با اقدامات پیشگیرانه احتمال سقوط آنان در آنان را کاهش داده و بدینوسیله موجبات افزایش کیفیت زندگی و طول عمر آنان فراهم نمود.