توسعه روش طراحی برای سازه های مجهز به ترکیبی از میراگرهای فلزی جاری شونده بر اساس اهداف عملکردی

هدف از این مقاله، توسعه ی روش طراحی در سازه های فولادی مجهز به ترکیبی از میراگرهای فلزی جاری شونده است، به نحوی که بتوان میراگرها را چنان طراحی کرد که در سطوح مختلف خطر لرزه ای، میزان معینی از رفتار غیر ارتجاعی را تجربه کنند. برای این منظور در ابتدا، رفتار سازه های مجهز به میراگرهای فلزی جاری شونده در قالب قاب های یک طبقه ی یک دهانه، یک طبقه ی دو دهانه و چندطبقه ی چنددهانه بررسی شده و روابط مربوط به جابجایی این سازه ها تحت بار جانبی یکنوا به دست می آید. سپس برای طراحی سازه های یک درجه آزادی معیارهای عملکردی پیشنهاد شده و طراحی سازه های یک درجه ی آزادی انجام می شود. سازه های یک درجه ی آزادی دارای دوره های تناوب گوناگون و ضرایب کاهش مقاومت مختلفی می باشند. پس از طراحی سازه های مذکور، جهت اطمینان از ارضای معیارهای عملکردی پیشنهادی، جواب های حاصل از تحلیل استاتیکی غیر خطی با جواب های تحلیل تاریخچه ی زمانی مقایسه می شوند. در آخر، قاب های خمشی سه ساختمان نمونه ی 3، 6 و 9 طبقه مجهز به میراگر فلزی جاری شونده با توجه به معیارهای پیشنهادی طراحی و با استفاده از نتایج تحلیل های تاریخچه ی زمانی کارآمد بودن روش پیشنهادی بررسی می شود. نتایج تحلیل های تاریخچه ی زمانی غیر خطی نشان می دهد که روش طراحی پیشنهادی می تواند معیارهای مورد نظر برای عملکرد میراگرها را برای سازه های یک و چند درجه ی آزادی اقناع نماید.