جرائم سازمان یافته، پیشگیری وضعی از جرم و نظریه فعالیت روزمره

به طور معمول بخش عمده ای از جرم شناسی بر مجرمین، حوادث و فعالیت های مجرمانه متمرکز است. علاوه بر این، جرم با انگیزه ها و شخصیت های خاص مجرمین مورد بررسی قرار گرفته است. دلیل آن مسائل غلطی است که مدت طولانی درباره مسیر جرم ادامه دارد مثل ضعف خودکنترلی در مسائل زیست شناختی یا احساس اجتماعی؛ مثل روابط متداول یا وجود مشکلات در هماهنگی با محیط. اگر چه پژوهش های صورت گرفته در رابطه با جرائم سازمان یافته نشان می دهد که اولا برخی مجرمان هر چند در اشکال مهم جرم شرکت دارند، ولی در بسیاری از جهات کاملا طبیعی هستند و دوم آن که نه همه جرائم و نه علائم ویژگی های پنهان مثل خودکنترلی یکسان نیستند (گتفردسون و هیرشی 1990).