لیزر و کاربرد های آن در علوم پزشکی: مروری از گذشته تا حال

لیزر نوعی نور برانگیخته شده و پر انرژی است که در شرایط عادی در طبیعت دیده نمی شود ولی با فناوری و وسایل خاص می توان آن را ایجاد کرد[1]. لیزر با نور معمولی تفاوت هایی دارد که این ویژگی ها باعث توانایی ها و کاربرد های خاص آن می شود. نور لیزر درخشان تر و با شدت بیشتر از نور در طبیعت است. نور لیزر می تواند سخت ترین فلزات را بشکافد و به راحتی از جسم سختی مثل الماس عبور کند و در آن ایجاد حفره نماید. باریکه های کم قدرت و فوق العاده ظریف انواع دیگر لیزر را می توان برای انجام کار های بسیار ظریف مثل جراحی روی چشم انسان به کار برد. نور لیزر را می توان با دقت بالایی تحت کنترل در آورد و به صورت باریکه مداومی به نام لیزر پیوسته یا انفجار های سریعی به نام لیزر پالسی استفاده نمود. بر خلاف نور معمولی، نور لیزر دارای انرژی کاملا هماهنگی است که به این واسطه قدرت زیادی برای انجام کار های مختلف در آن ایجاد می شود. واژه لیزر از حروف اول کلماتی که توصیف کننده ویژگی های آن است، به وجود آمده است که به معنی تقویت نور توسط گسیل القایی تابش[1] است[2]. اولین لیزر جهان در سال 1960 توسط تئودور مایمن که در آن از یاقوت استفاده شده بود، اختراع گردید. در همان سال پروفسور علی جوان اولین لیزر گازی را به جهانیان معرفی نمود و بعد ها نوع سوم و چهارم لیزر ها (لیزر های مایع و نیمه رسانا) اختراع شدند. تفاوت پرتو لیزر با نور معمولی از خاصیت های مهمی است که در این پرتو وجود دارد. این خصوصیات عبارت اند از: همدوسی، تک فامی، مستقیم بودن و شدت زیاد. خواص مذکور در نور معمولی دیده نمی شود و از این ویژگی ها برای کار های مختلف استفاده می شود[3]. [1]Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation (LASER)