اثر کاربرد بیوچار ضایعات مختلف پسته بر برخی ویژگی های حاصلخیزی یک خاک لومی

در این پژوهش اثرات مفید کوتاه مدت کاربرد بیوچار ضایعات مختلف پسته بر بهبود برخی ویژگی های شیمیایی و حاصلخیزی یک خاک لومی مورد بررسی قرار گرفت. بنابراین، اثرات دو فاکتور 1) نوع بهسازهای به کار برده شده در خاک شامل، بیوچارهای تهیه شده از تفاله نرم پسته، پوست سخت پسته و چوب درختان پسته 20 ساله در دمای 600 درجه سلسیوس (به میزان 5% وزنی) و 2) زمان خوابانیدن بهسازها در خاک (زمان های 1، 2، 3، 4، 5 ماه) بر پ هاش، قابلیت هدایت الکتریکی، پتاسیم محلول، نیترات و قابلیت دسترسی آهن، مس، منگنز و روی خاک مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پژوهش حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که کاربرد مواد بهساز و زمان های مختلف خوابانیدن، اثر معنی داری بر میزان پ-هاش خاک ندارد. ولی در نمونه خاک های تیمار شده با هر سه بیوچار در هر 5 زمان، افزایش معنی داری از میزان قابلیت هدایت الکتریکی و کربن آلی نسبت به تیمار شاهد مشاهده شد. با افزایش بیوچار و زمان خوابانیدن، میزان پتاسیم محلول خاک افزایش معنی داری نشان داد، به نحوی که تمام تیمارها افزایش تقریبا دو برابری نسبت به تیمار شاهد داشته اند. افزودن بیوچار به خاک موجب نگهداشت نیترات و کاهش معنی دار نیترات در محلول خاک نسبت به نمونه شاهد شد. کاربرد بیوچارها سبب افزایش معنی دار آهن و افزایش نا منظم از سه عنصر روی، مس و منگنز شده بود که با گذشت زمان به دلیل کاهش تجزیه بیوچار و تبدیل شکل های آنها به شکل های با قابلیت دسترسی کمتر، از میزان قابل دسترس این عناصر در خاک کاسته شد.