دگردیسی ساختار بن مایه ها و اشتقاقات ذهنی - اجتماعی پدیده «زبان» در نزد ویگوتسکی و ژان پیاژه

زبان و ابعاد اجتماعی هر یک جزء فاکتورهای رشد شناختی بشمار میآیند و فرهنگ نیز ابزارهای نمادین فرآیندهای رشد را فراهم میسازد. هویت های فرهنگی و ثبات شکل میگیرند. از این رو بدیهی است که انسجام اجتماعی « زبان » آنها در بستر تاریخ و و هویت  جمعی وابسته به زبان بوده و با تغییر شرایط تاریخی، هویت های فرهنگی و مکاتبی از قبیل ،« زبان » زبانی نیز دگرگون میشوند. در بحث شناسایی ساختار فطریگرایی (چامسکی)، ساختگرایی (ویگوتسکی)، رفتارگرایی (اسکینر)، ساخت- گرایی شناختی (پیاژه)، و غیره خودنمایی می کنند که هر یک بدنبال استنباط کارکرد ساختار زبان منطبق با تعاملات درونی، شناختی و اجتماعی فرد است. همانطور که ویگوتسکی ر شد زبان را به پدیده ها و نظام اجتماعی مرتبط میکند پیاژه نیز ظهور زبان را به مراحل مختلف ر شد فکری کودک مرتبط کرده و دسترسی به آن را مشروط به عملکرد هوش و فعالیت های حسی و حرکتی میداند. از این منظر، از یک سو، تکامل ذهن و هوش به درک مساله و ماهیت زبان کمک کرده و از سوی دیگر ساختار زبان با ساختار اندیشه تلفیق یافته و زبان صورت درونی پیدا میکند. به بیان دیگر، پدیده زبان با ساختارهای ذهنی و اجتماعی مرتبط بوده و رفتارهای خود را منطبق با عامل های درونی و بیرونی شکل میدهد.