بررسی اندیشه اهل سنت در جواز یا عدم جواز غنا با تکیه بر آراء ابو حامد غزالی و ابن تیمیه

در شریعت اسلامی همواره موسیقی و مسئله غنا یکی از مباحث مهم، پیچیده و درعین حال پر مناقشه بوده است. نویسنده کوشیده است تا به بیان و واکاوی آراء دو تن از فقی هان موثر اهل سنت در این موضوع بپردازد. این مقاله به این سوال پاسخ می دهد که رای ابو حامد غزالی و ابن تیمیه در باب استماع غنا چیست؟ نتیجه این پژوهش نشان می دهد، ثمره تحقیق درون دینی هردو کاملا متفاوت است. غزالی غنا را بنا بر ادله روایی یا اصولی امری مباح می داند که ممکن است، بنا بر مفسده یا مصلحت بر احکام متنوع فقهی دلالت نماید؛ اما ابن تیمیه حنبلی مذهب، همانند بسیاری از عالمان اهل سنت بر عقیده حرمت باورمند است و اعتقاد بر بدعت آوری کسانی دارد که به اباحه موسیقی قائل گشته اند. در این مقاله سعی بر آن است تا نشان داده شود آراء متمایز ایشان علی رغم رجوع هر دو به کتاب و سنت گواهی بر تفاوت روش ادراک و فهم دین و موضوع شناختی غنا دارد.