اثر حساس کنندگی پرتوی نانو ذرات طلای ترکیب شده با فولیک اسید در پرتو درمانی سطحی سلول های سرطانی رده ی MCF-7

امروزه با پیشرفت نانوفن آوری، می توان نانو موادی با عدد اتمی بالا، نظیر نانو ذرات طلا، را به روش های مختلفی به طور اختصاصی در سلول های توموری متمرکز کرد و از مزیت افزایش دز ناشی از مجاورت این عنصر دارای عدد اتمی بالا در کنار سلول های سرطانی به عنوان یک حساس کننده ی پرتویی بهره برد. در این پژوهش نانو ذرات طلا با قطر میانگین 50 نانومتر سنتز و با مولکول فولیک اسید یکی شد. این کمپلکس به مدت 24 ساعت و در غلظت های مختلف با سلول های MCF-7 گرماگذاری شده و میزان سمیت زایی آن مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش غلظت نانو ذرات طلا به بالاتر از حد مشخصی می تواند سلامت سلولی را تحت تاثیر قرار دهد. میزان حساس کنندگی پرتویی نانو ذرات طلا با غلظت 50 میکروگرم بر میلی لیتر در سلول های MCF-7  تحت 2 گری پرتو ایکس از یک دستگاه پرتو درمانی ارتوولتاژ در انرژی های مختلف 120, 180, 200 کیلو ولت بیشینه و با استفاده از روش MTT ارزیابی شد. اختلاف معناداری در میزان بقا در گروه های تابش دهی شده در حضور و عدم حضور نانو ذرات طلا مشاهده شد. بیش ترین مقدار ضریب افزایش دز برابر با 1.34±0.03 برای باریکه ی پرتو ایکس 180 کیلو ولت بیشینه به دست آمد. یافته های این پژوهش این امکان را می دهد که با اعمال کاهش دزی به میزان یک سوم دز تجویزی، اثر مشابه ی، از آسیب سلولی، در سلول های سرطانی هم زمان با محافظت بیش تر از بافت های سالم در معرض خطر، در مجاورت هدف ایجاد شود.