تاثیر هشت هفته تمرین دایره ای اختصاصی جودو بر مقادیرAGRP و شاخص های عملکردی مردان جودوکار تمرین کرده

هیپو تالاموس به واسطه ترشح نروپپتایدهای مختلف به عنوان مرکز اصلی هموستاز انرژیبه نظر میرسد که یکی از آنان AGRP یا پروتئین وابسته به آگوتی باشد. لذا تحقیق حاضر با هدف مقایسه اثر 8 هفته تمرینات دایره ای مبتنی بر فنون جودو و تمرینات عادی جودو بر مقادیر AGRP پلاسمای جودوکاران تمرین کرده انجام پذیرفت. روش تحقیق: بدین منظور20 جودوکار تمرین کرده مرد به صورت داوطلباته (میانگین ± انحراف معیار، وزن: 94/4±10/82کیلوگرم، درصد چربی: 83/1±59/12درصد و BMI: 25/26±38/1 کیلوگرم بر متر مربع) در تحقیق شرکت نموده و به صورت تصادفی در 2 گروه تمرینات دایره ای مبتنی بر فنون جودو و گروه تمرین عادی جودو قرار گرفتند. اندازه گیری مقادیر AGRP پلاسما 24 ساعت قبل از اولین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین انجام شد. برای مقایسه مقادیر AGRP از آزمون T استفاده شد و سطح معناداری معادل(0.05p<) در نظر گرفته شد. تمرین دایره ای سبب افزایش معنی دار AGRP پلاسما و کاهش معنی دار درصد چربی در مردان جودوکار تمرین کرده گردید (05/0 p<). همچنینBMI نیز کاهش یافت اما این کاهش معنی دار نبود. علاوه براین تمرین دایره ای موجب بهبود بیشتری در شاخص های توان هوازی، توان بی هوازی بیشینه، توان بی هوازی متوسط و شاخص خستگی ورزشکاران گردید. با توجه به نتایج، افزایش مقادیر AGRP را می توان به تعادل منفی ایجاد شده در اثر تمرین نسبت داد. این عامل تعادل انرژی را در بدن برهم می زند که بدن به منظور جبران منابع از دست رفته ترشح پپتایدهای اشتها آوری مثل AGRPرا افزایش می دهد. لذا این پروتکل می تواند موجب افزایش بیشتری در سطح آمادگی جسمانی و مهارتی ورزشکاران به همراه چربی سوزی بیشتر نسبت به روش های تمرینی سنتی شود.