بررسی ارتباط ناامنی غذایی، پروتئین واکنشگر C و برخی متغیرهای اجتماعی اقتصادی با ابتلا به دیابت نوع 2

با توجه به اینکه ناامنی غذایی می تواند پیش زمینه مشکلات سلامتی و تغذیه ای باشد، تعیین عوامل مرتبط با آن در هر جامعه ای ضروری به نظر می رسد.  هدف از این مطالعه، بررسی میزان امنیت غذایی، پروتئین واکنشگر C و برخی متغیرهای اجتماعی اقتصادی در بیماران دیابتی نوع 2 بود.   این مطالعه مورد شاهدی در سال 1396 در مراکز جامع سلامت شهدا و مینودر قزوین روی 200 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 و 200 فرد سالم انجام شد. امنیت غذایی با استفاده از پرسش نامه امنیت غذای خانوار سازمان کشاورزی ایالات متحده آمریکا محاسبه و داده های آنتروپومتریک جمع آوری شد. عوامل بیوشیمیایی با آزمایش خون و فعالیت بدنی با استفاده از پرسش نامه بین المللی فعالیت فیزیکی اندازه گیری شد. برای تعیین ارتباط بین متغیرهای مستقل کیفی از آزمون کای دو، برای تعیین ارتباط بین متغیر های کمی از آزمون تی مستقل، برای مقایسه میانگین دو گروه مستقل از آزمون من وینتی و از آزمون کروسکال والیس برای تفاوت های معنی دار در ویژگی های کلی بر اساس چارک های تنوع غذایی و از رگرسیون لجستیک چند متغیره به منظور تعدیل اثر متغیرهای مخدوشگر و از نرم افزار N4 برای آنالیز داده های غذایی استفاده شد.   میانگین سنی افراد مبتلا 8/2±47/1 و سالم 3/6±46/8 سال بود. ناامنی غذایی و برخی متغیرهای اجتماعی اقتصادی با دیابت نوع 2 ارتباط معنی داری داشتند. ناامنی غذا در گروه آزمایش با قند خون ناشتا (0/02=P) و عامل التهاب (پروتئین واکنشگر C و تعداد گلبول سفید) ارتباط معنی داری را نشان داد (P<0/001).  از آنجا که افزایش ناامنی غذایی با افزایش التهاب و دیابت نوع 2 مرتبط بود، برنامه ریزان باید به کاهش ناامنی غذایی در جامعه به ویژه افراد مبتلا به دیابت نوع 2 از طریق بهبود وضعیت اقتصادی و اصلاح الگوهای غذایی خانوار توجه داشته باشند.