تغییرات در سطوح امنتین-1،CRP و استقامت قلبی تنفسی متعاقب مداخلات ورزشی در زنان چاق ودارای اضافه وزن

هدف کلی این پژوهش بررسی اثرات دو شیوه تمرین هوازی و مقاومتی روی میزان امنتین- 1 ، پروتئین واکنشگر C و ظرفیت هوازی زنان دارای اضافه وزن و چاق بود. تعداد 22 زن داوطلب غیرفعال دارای اضافه وزن به شکل تصادفی در دو گروه تمرین هوازی (سن 76 / 7 ± 64 / 40 سال، نمایه توده بدن 94 / 4 ± 40 / 30 کیلوگرم/مترمربع و درصد چربی 98 / 2 ± 31 / 27 ) و تمرین مقاومتی (سن 82 / 6 ± 91 / 40 سال، نمایه توده بدن 81 / 4 ± 69 / 31 کیلوگرم/مترمربع و درصد چربی 99 / 2 ± 94 / 26 ) تقسیم شدند. در مدت هشت هفته، دستور کار تمرینات هوازی شامل دویدن/راه رفتن با شدت 75 - 55 % حداکثر ضربان قلب، به مدت 60 - 30 دقیقه، 3 جلسه در هفته و تمرینات مقاومتی شامل تمرین با وزنه با شدت 75 % یک تکرار بیشینه، به صورت 3 مرحله ای، سه جلسه در هفته بود. نمونه گیری خون قبل از
مداخلات و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در حالت ناشتا انجام شد . پس از 8 هفته تمرین در هر دو گروه مقاومتی و هوازی، مقادیر پروتئین واکنشگر C کاهش معنادار و غلظت پلاسمایی امنتین- 1 و میزان ظرفیت هوازی آزمودنی ها افزایش معناداری نشان دادند ( 001 / 0 > P )؛ اما در هر سه متغیر مورداندازه گیری، تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید ( 05 / 0 < P .) یافته های این پژوهش حاکی از اثربخشی هردو تمرین هوازی و مقاومتی روی مقادیر پلاسمایی امنتین- 1 ، پروتئین واکنشگر C و ظرفیت هوازی زنان دارای اضافهوزن بود. به نظر میرسد مداخلات ورزشی کوتاه مدت 8 هفته ای اثر یکسانی روی این گروه از شاخصهای متابولیک دارند.