سرگذشت حاجی بابای اصفهانی ، آینه بی تدبیری حکام قاجار

کتاب سرگذشت حاجی بابای اصفهانی، نوشته جیمز موریه، سرگذشت شخصی ایرانی به نام حاجی باباست. جیمز موریه با روایت داستان این شخص و اتفاقاتی که در مورد او می افتد، قصد دارد به صورت نمادین، جامعه ایران را جامعه ای منحط و ملت ایران را مردمی عاری از فرهنگ و تمدن و سراسر عیب نشان دهد. مردمی که به ندرت نکته ای مثبت و فضیلتی شاخص در آنها میتوان یافت. هر چند که جیمز موریه تلاش کرده با نوشتن این کتاب، ایرانی را به دور از فرهنگ به تصویر کشد تا به او بفهماند، شایستگی زمامداری و مدیریت خود را ندارد و حتما کشورهای اروپایی و استعمارگر باید بر او حکومت کنند اما با دقت بیشتر در این کتاب، آشکار می شود؛ طبقه ای که واقعا مورد نقد قرار گرفته، نه مردم بلکه طبقه حاکمه ایران در دوره قاجار است. پادشاهانی که با بی تدبیری و بی درایتی خود، جامعه را به نشیب بی فرهنگی کشانده اند و مردم را مستاصل و ناتوان کرده اند. لذا این کتاب، بازنمای و آینه بی تدبیری پادشاهان قاجار و نحوه حکومت آنان است.