نقش آینده نگری استراتژیک در ارتقای بهره وری

آینده رشد اقتصادی به عنوان نگرانی اصلی سیاست‌مداران و اقتصاددانان، بسیار مبهم و پر چالش است. می‌بایست به منظور ایجاد تصویری روشن از آنچه با آن مواجه خواهیم شد و متعاقب آن تدوین سناریوهای محتمل که خود منجر به تصمیمات حساس و کلیدی ما در دوره زمانی کنونی خواهد شد، از ابزارهای آینده‌نگری به‌موقع و به درستی استفاده نمود. استفاده عملی از آینده‌نگری مستلزم روش‌های جدید فکری در قالب برنامه‌ریزی استراتژیک است. در اینجا صحبت از آینده‌ای است که هنوز فرا نرسیده است. لذا باید با اندیشه‌ای روشن، فرضیات روزگار کنونی را به چالش کشیده و انتظارات فردی در خصوص تحولات آینده و توانایی در تطابق با عدم قطعیت‌ها را منظور نمود. در این مقاله، ضمن مروری بر عوامل تاثیرگذار بر رشد اقتصادی، با معرفی اجمالی روش برنامه‌ریزی بر مبنای آینده‌نگری استراتژیک بر اهمیت توجه به تغییرات ناخواسته دنیای بیرون و آماده‌سازی ساختارهای اقتصادی و اجتماعی برای مواجه و سازگاری با آن تاکید شده است.
إن الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم
خداوند حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد تا زمانی که خود آن قوم حالشان را تغییر دهند.
پس از گذشت قریب به دو دهه از هزاره سوم، آینده جهان سرشار از عدم قطعیت‌های فراوانی است که وقوع یا عدم وقوع هر یک می‌تواند بر تعاملات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ملت‌ها تاثیرگذار باشد. تقابل قدرت‌های بزرگ اقتصادی یا همراهی آنان در سیاست‌های منطقه‌ای و جهانی الگوهای اجتماعی و اقتصادی نوینی را ایجاد می‌نماید که مطالعه دقیق و آماد‌ه‌سازی کشور برای مواجهه با هر یک از این احتمالات از الزامات بسترسازی برای رشد و توسعه اقتصادی محسوب می‌شود.
آینده رشد اقتصادی به عنوان نگرانی اصلی سیاست‌مداران و اقتصاددانان، بسیار مبهم و پر چالش است. از دیدگاه اقتصاد کلان اهمیت دولت و تصمیم‌گیری‌های آن غیر قابل انکار است. اما می‌بایست به منظور ایجاد تصویری روشن از آنچه با آن مواجه خواهیم شد و متعاقب آن تدوین سناریوهای محتمل که خود منجر به تصمیمات حساس و کلیدی ما در دوره زمانی کنونی خواهد شد، از ابزارهای آینده‌نگری به‌موقع و به درستی استفاده نمود. چنین عنوان می‌شود که رشد اقتصادی پایدار مستلزم تقویت نهادها؛ توجه به طرف تقاضا و مصرف و در نهایت جامعیت بخشیدن به رفتار بهره‌وری در شرایط متغیر اقتصادی است. بدین ترتیب، لازم است تا استقرار اصول حکمروایی خوب برای مشارکت دادن دانشگاهیان، بخش خصوصی و عموم جامعه به درستی تبیین شود.