معرفی یک روش محاسباتی بهینه برای بهبود پاسخ باریکه سازهای حفره- موازی در پزشکی هسته ای

عملکرد باریکه سازهای حفره- موازی با تعیین پاسخ آن ها به یک چشمه ی پرتوزای نقطه ای قابل ارزیابی است و قدرت تفکیک باریکه سازها با اندازه گیری پهنای نیم ارتفاع (FWHM) تابع پاسخ به یک چشمه ی نقطه ای قابل حصول است. روش قراردادی در تعیین پاسخ باریکه سازهای موازی به یک چشمه ی نقطه ای با استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو، انتقال نقطه به نقطه ی مقادیر علامت های محاسبه شده در سلول های آشکارساز به روی محورهای مختصات است. در این مقاله یک الگوریتم محاسباتی بهینه معرفی شده است که مقادیر علامت های ثبت شده در سلول های آشکارساز را به صورت بهینه روی محورهای مختصات ترسیم می کند. پاسخ باریکه سازهای حفره- موازی LEUHR، LEHR، LEGP و LEHS براساس روش محاسباتی مرسوم و روش محاسباتی بهینه شده با شبیه سازی به وسیله ی کد 5MCNP به دست آمده است. یافته ها نشان می دهد که پاسخ الگوریتم محاسباتی بهینه در مقایسه با روش محاسباتی مرسوم از دقت بالاتری برخوردار است. میانگین اختلاف مابین قدرت تفکیک محاسبه شده ی باریکه سازها بر مبنای روش بهینه و مقدارهای تجربی به مراتب کم تر از روش محاسباتی مرسوم است. بنابراین می توان طراحی و ارزیابی باریکه سازهای حفره- موازی را با دقت بالاتری انجام داد.