تاثیر همگرایی فاکتور رشد تغییر دهنده ی بتا (TGF-β) و هایپراسمولاریتی بر تمایز غضروفی و کاهش استخوانی شدن بافت تازه سنتز شده

  سلول های بنیادی مزانشیمی (Mesenchymal stem cells یا MSCs)، سلول های بنیادی چند توانه ای هستند که تمایز آن ها به کندروسیت ها در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. پلاسمای غنی از پلاکت (Platelet-rich plasma یا PRP)، به دلیل غنی بودن از فاکتورهای رشد متعدد و عامل هایپراسمولاریتی، به دلیل نزدیک کردن محیط تمایزی به محیط اصلی کندروسیت ها، می تواند بر این تمایز موثر باشد. با توجه به ایجاد عامل نامطلوب هایپرتروفی و استخوانی شدن، پژوهش حاضر با هدف دستیابی به یک محیط بهینه ی تمایز غضروفی بر MSCs انسانی انجام شد. MSCs بافت چربی انسانی استخراج و به رده ی سلولی غضروف تمایز داده شد. اثر محیط های پایه حاوی فاکتور رشد تغییر دهنده ی بتا (Transforming growth factor beta یا TGF-β)، PRP، هایپراسمولاریتی، محیط پایه + هایپراسمولاریتی و PRP + هایپراسمولاریتی بر تمایز غضروفی با استفاده از رنگ آمیزی های اختصاصی شامل Alcian blue، هماتوکسیلین ائوزین (Hematoxylin and Eosin یا H&E) و ایمونوسیتوشیمی کلاژن نوع 2 و 10 بررسی گردید. شاخص های بیوشیمیایی شامل فعالیت Alkaline phosphatase (ALP) و رسوب کلسیم و بررسی بیان ژن های Col2، Sox9، Smad2 و Aggrecan نیز با استفاده از روش Real-time polymerase chain reaction (RT-PCR) مورد سنجش قرار گرفت. MSCs بافت چربی انسانی با دارا بودن قدرت تمایز به رده ی سلولی چربی و استخوان، ویژگی های سلول های غضروفی را در همه ی گروه های تمایزی نشان داد. فعالیت ALP و میزان رسوب کلسیم در گروه تمایزی پایه + هایپراسمولاریتی نسبت به سایر گروه ها کمتر بود. گروه تمایزی پایه + هایپراسمولاریتی می تواند محیط بهتری جهت تمایز غضروفی باشد.