مقایسه نتایج بالینی دو روش جراحی میلیگان-مورگان و دستگاه هموراپی در بیماران مبتلا به هموروئید در سال های 1397-1396

روش های متعددی برای درمان هموروئید وجود دارد. بررسی این موضوع که در کدام روش هموروئیدکتومی  دارای عوارض کمتری بوده و همچنین سرعت بهبود و بازگشت بیمار به زندگی عادی بیشتر است،  بسیار حائز اهمیت است. هدف این مطالعه بررسی و مقایسه نتایج بالینی دو روش جراحی میلیگان-مورگان و دستگاه هموراپی در بیماران مبتلا به هموروئید می باشد. در این مطالعه مقطعی، 60 بیمار (بالای 20 سال) به طور تصادفی از بین بیماران مبتلا به هموروئید مراجعه کننده به بیمارستان های باهنر و افضلی پور کرمان که به تشخیص متخصص جراحی نیاز به عمل جراحی داشتند، انتخاب شدند. بیماران بدون توجه به جنس آنها به دو گروه شامل گروه" الف" که با روش جراحی باز یا میلیگان-مورگان و گروه" ب "  که با روش هموراپی تحت درمان قرار گرفتند. پس از جراحی اطلاعات بیماران در یک چک لیست ثبت و سپس توسط نرم افزار SPSS 21 تحلیل و مقایسه  شدند. 37 نفر (64%) از بیماران، مرد و 23 نفر (36%) زن بودند. 19 بیمار (32%) هموروئید درجه 4 داشتند و 41 بیمار (68%) هموروئید درجه 3 داشتند. میانگین درد بیماران پس از 8 هفته از عمل جراحی به ترتیب در گروه میلیگان-مورگان 57/0±12/1 و در گروه هموراپی 74/0±55/0 بود که این اختلاف از نظر آماری معنادار بود (pvalue=0/042). اما در هر دو گروه عارضه های خونریزی، احتباس ادراری و بی اختیاری گاز مشاهده نشد و در 2 بیمار که به روش میلیگان-مورگان جراحی شده بودند تنگی مقعد مشاهده شد که در بیماران هموراپی این عارضه دیده نشد. میزان درد پس از عمل در روش هموراپی بسیار کمتر از روش میلیگان-مورگان بود و همچنین عوارضی مثل خونریزی،احتباس ادراری و بی اختیاری گاز و تنگی مقعد نیز در این روش بسیار کمتر از روش میلیگان مورگان بود و می توان از این روش برای عمل های هموروئیدکتومی استفاده نمود.