بازده ایزوتوپی و نیمه عمر شکافت خودبخودی هسته ی فوق سنگین 284Fl

در این پژوهش شکافت خودبخودی هسته ی فوق سنگین Fl284را با درنظر گرفتن پتانسیل کولنی و مجاورتی مورد مطالعه قرار داده ایم. انرژی تولید شده در هر شکافتگی Q، سد شکافت (V-Q)،نفوذپذیری، ثابت واپاشی و بازده شکافت رابرای هر شکافتگی محاسبه نموده ایم. با توجه به عدم تقارن جرم و بار شکافت پذیری مطلوب در شکافت خودبخودی برای بالاترین مقدار Q و کمترین مقدار (V-Q) حاصل می شود. برای شکافت خودبخودی این هسته بالاترین بازده برای شکافتگی منجر به ایزوتوپ Xe136 بعنوان یکی از پاره های شکافت بدست آمد. مقایسه ی بین بازده های نسبی شکافت برای جفت ایزوتوپ های تولید شده بعنوان پاره های شکافت نشان دهنده ی این است که هسته های جادویی دوگانه و لایه های بسته نزدیک به آنها دارای بیشترین بازده شکافت می باشند. ثابت واپاشی رابرای هر کدام از شکافتهای دوتایی بطور جداگانه محاسبه و با استفاده از مجموع آنها بعنوان ثابت واپاشی کل، نیمه عمر شکافت خودبخودی این هسته را بدست آورده و با داده های تجربی و نتایج حاصل از روابط نیمه تجربی مقایسه نموده ایم. این مقایسه نشان می دهد که نتایج حاصل از این روش محاسباتی نسبت به نتایج حاصل از روابط نیمه تجربی به داده های تجربی نزدیکتر است.