بررسی سیر تحول نظریات حکمرانی در نظام آموزش عالی و دانشگاه ها جهت ارتقاء بهره وری

آموزش عالی ایران در دو دهه گذشته با چالش ها و مسائل متعددی مواجه شده است. گسترش کمی دانشگاه ها، کثرت موسسات آموزشی متنوع، افزایش تعداد دانشجویان و گاها وجود خیل عظیم دانش آموخته بیکار از جمله چالش هایی هستند که نظام آموزش عالی ایران را با مشکلات عدیده ای مواجه نموده است. این چالش ها لزوم مسئولیت پذیری و پاسخگویی را در نظام آموزش عالی ایران منجر شده است و نظام دانشگاهی را وادار به بازاندیشی عالی ایران منجر شده است و نظام دانشگاهی را وادار به بازاندیشی در ساختار، رسالت، اهداف، کارکردها و فرایندهای خود نموده است. می توان گفت که با توجه به نقش آموزش عالی در بالندگی علمی و اثرگذاری آن بر مهمترین سرمایه های یک کشور، که همان سرمایه های انسانی کشور هستند و همچنین اهداف سند چشم انداز جمهوری اسلامی ایران در افق 1404، نظام آموزش عالی نیازمند تحولی نظام مند است. در این شرایط اگر آموزش عالی می خواهد از تغییرات عظیم و سریع محیطی عقب نماند و کارآمدی خود را از دست ندهد، بایستی در خود و نظام حاکمیتی خود تغییراتی هدفمند و معنادار ایجاد نماید. لذا بر این اساس در پژوهش حاضر هدف اصلی بررسی سیر تحول نظریات حکمرانی در نظام آموزش عالی و دانشگاه ها جهت ارتقاء بهره وری میباشد. در این راستا در پژوهش حاضر مفهوم حکمرانی در نظام آموزش عالی مورد بررسی قرار گرفت، سپس به الگوهای حکمرانی در آموزش عالی اشاره شد و در ادامه نمونه های جهانی حکمرانی دانشگاهی مبتنی بر مدیریت دانش و نظام ارزیابی، همچنین مقایسه ایمیان الگوهای مدیریت دانشگاهی صورت گرفت و به مدل های نظری حکمرانی دانشگاهی اشاره گردید و در نهایت نیز به بر خی تحقیقات در زمینه حکمرانی در نظام آموزش عالی و دانشگاه ها اشاره شده است.