ارائه مدلی برای دانش افزایی سازمانی در سازمان های آموزشی

هدف پژوهش حاضر ارائه الگویی به منظور دانش افزایی سازمانی در سازمان های آموزشی بود. روش پژوهش توصیفی با هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری مدیران، معاونان و کارشناسان سازمان های آموزشی غیردولتی شهرستان لاهیجان به تعداد 1980 نفر بودند که براساس جدول کرجسی و مورگان 268 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه های: اعتماد سازمانی مک آلیستر (1995)، فناوری اطلاعات لیو و همکاران (2013)، یادگیری سازمانی دونات و پابلو (2015)، یادگیری سازمانی یو و همکاران (2013)، فناوری اطلاعات لیو و همکاران (2013)، تسهیم دانش فیلیس و همکاران (2000)، دانش افزایی سازمانی از پرسشنامه لی و چوی (2003) انجام شد و برای متغیرهای قابلیت حل مسئله و توسعه حرفه ای از پرسشنامه های محقق ساخته استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از  تحلیل عاملی وفن مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار  SMART PLSاستفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تاثیر تسهیم دانش، یادگیری سازمانی، جذب دانش و قابلیت حل مساله بر دانش افزایی سازمانی مثبت و معنادار است. تاثیر یادگیری سازمانی، جذب دانش و قابلیت حل مساله بر تسهیم دانش مثبت و معنادار است. تاثیر یادگیری سازمانی،  اعتماد، فناوری اطلاعات، توسعه حرفه ای و رهبری دانش بر جذب دانش مثبت و معنادار است. اما تاثیر قابلیت حل مساله بر جذب دانش معنادار نیست.  تاثیر  اعتماد، فناوری اطلاعات و توسعه حرفه ای بر قابلیت حل مساله مثبت و معنادار است. اما تاثیر رهبری دانش بر قابلیت حل مساله معنادار نیست. در مجموع نتایج نقش متغیرهای اعتماد، فناوری اطلاعات، رهبری دانش، توسعه حرفه ای، یادگیری سازمانی، جذب دانش، قابلیت حل مساله و تسهیم دانش در دانش افزایی سازمانی را مورد تایید قرار می دهد و بر این اساس الگویی برای دانش افزایی سازمانی در سازمان های آموزشی ارائه گردید.