ارزیابی عملکرد الگوریتم های آشکارساز طوفان های گرد و غبار در مناطق خشک (مطالعه موردی استان یزد)

فراوانی و شدت طوفان های گرد و غبار تحت تاثیر فعالیت های مخرب انسانی در سال های اخیر روندی افزایشی به خود گرفته و موجب خسارت های فراوانی شده است. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه عملکرد الگوریتم های آشکارکننده گرد و غبار در محدوده استان یزد است. به این منظور، شش الگوریتم معرفی شده شامل الگوریتم های آکرمن، میلر، روسکونسکی و لیو، TDI، TIIDI و NDDI بر روی تصاویر سنجنده مودیس بررسی شد. بر اساس نتایج، در رخداد 04/11/1389، الگوریتم های TDI و TIIDI، به ترتیب با همبستگی 65/0 و 49/0 نسبت به عمق اپتیکی ذرات غبار و معنی داری در سطح 99% عملکرد بهتری را در آشکارسازی گرد و غبار داشت. درحالی که رخداد 21/11/1393، الگوریتم روسکونسکی و لیو را با همبستگی 68/0 و 76/0 به ترتیب نسبت به عمق اپتیکی ذرات غبار و قدرت دید افق در سطح معنی دار 99% و 95% به عنوان الگوریتمی مناسب در آشکارسازی گرد و غبار معرفی کرد. در رخدادهای 24/01/1394 و 29/04/1394 به ترتیب TIIDI و TDI با همبستگی های 81/0 و 71/0 نسبت به نقشه های عمق اپتیکی ذرات غبار و قدرت دید افق در سطح 95% و 99% معنی دار بود. بر اساس نتایج، هیچ یک از الگوریتم های مورد استفاده قادر به آشکارسازی تمامی رخدادهای گرد و غبار نخواهد بود.  با وجود این، به کارگیری باندهای حرارتی و یا تلفیقی از باندهای حرارتی و انعکاسی در الگوریتم ها، کارایی بیشتری را در آشکارسازی گرد و غبار نشان می دهد. به منظور آشکارسازی بهتر گرد و غبار هر منطقه، استفاده از حدود آستانه ای متناسب با ویژگی های طیفی آن منطقه و حتی هر رخداد، در زمان به کارگیری الگوریتم های آشکارساز مورد نیاز است.