بازشناسی فعل های دستوری در زبان فارسی و آموزش آن ها به غیرفارسی زبانان

پژوهش حاضر، تلاشی است برای بازشناسی فعل های دستوری زبان فارسی و آموزش آن ها به غیرفارسی زبانان بر مبنای رویکرد ارتباطی و در چارچوب آموزه های برنامه کمینه گرا. بر این اساس، در این پژوهشدو هدف پیاپی دنبال می شود: نخست، بازنگری در فعل های دستوری زبان فارسی، تبیین نقش و جایگاه هریک از آن ها و ارائه تحلیلی تبیینی از ساخت های نحوی مرتبط با این افعال. دوم، آموزش فعل های دستوری فارسی به غیرفارسی زبانان بر مبنای این بازنگریو گنجاندن قانونمندی های مرتبط با این افعال (مانند جایگاه نشانه نفی جمله) در تدوین مواد درسی و درس نامه ها. مسئله ای که پیش رو قرار دارد، این است که «آیا آموزش فعل های دستوری زبان فارسی بر مبنای یافته ها و دسته بندی های زبان شناختی، تاثیری معنادار بر افزایش میزان یادگیری زبان آموزان غیرفارسی زبان دارد؟» پس از بحثی تفصیلی در باب فعل های دستوری فارسی، در بخش مطالعه میدانی، درس نامه ای بر مبنای یافته های نظری  و در چارچوب رویکرد ارتباطی تدوین می شود و از رهگذر مقایسه دو گروه از زبان آموزان غیرفارسی زبان یعنی گروه کنترل و گروه آزمایش نشان داده می شود که فرایند آموزش و یادگیری ساخت های نحوی مرتبط با فعل های دستوری، بر اساس درس نامه جدید، به مراتب آسان تر و بهتر است؛ چنان که در مرحله پس آزمون، میانگین عملکرد گروه آزمایش بیش از پنج نمره فراتر از گروه کنترل است.