کاربرد مدل شاخص آسیب پذیری تپه های ماسه ای (DVI) در ارزیابی تپه های ماسه ای ساحلی از بندر سیریک تا بندر زیارت در جنوب شرق استان هرمزگان

تپه‏ های ماسه ‏ای مانعی در برابر امواج ‏اند و می ‏توانند سواحل را از فرسایش حفظ کنند. بنابراین، حفاظت از این تپه ‏ها امری مهم و نیازمند مدیریت است. هدف از این پژوهش بررسی میزان آسیب پذیری تپه های ماسه‏‏ ای واقع در حد فاصل بندر سیریک تا بندر زیارت در جنوب ‏شرق استان هرمزگان است، زیرا ساخت اسکله‏ های جدید در سال‏های اخیر به تغییراتی در ساحل این منطقه منجر شده است. بنابراین، آگاهی از وضعیت آسیب پذیری تپه های ساحلی می‏ تواند در مدیریت و حفاظت این تپه ‏ها اثربخش باشد. در این پژوهش، عوامل موثر در آسیب پذیری تپه های ماسه‏ ای ساحلی، شامل شرایط ژئومورفولوژی تپه های ماسه ‏ای، عوامل دریایی، فرایندهای بادی، پوشش گیاهی، تاثیر فعالیت‏های انسانی، و عامل مدیریتی، با استفاده از چک ‏لیست، ارزیابی شد. داده ‏های استفاده ‏شده شامل داده ‏های آماری، داده ‏های مکانی، بازدیدهای میدانی، تصاویر ماهواره‏ ای، عکس‏ هوایی، و نتایج گرانومتری است. نتایج نشان داد میزان شاخص آسیب پذیری (DVI) در همه محوطه ‏ها متوسط است. همچنین، مشخص شد در میان عوامل مورد بررسی، عامل وضعیت ژئومورفولوژیک تپه های ماسه ‏ای و سپس فرایندهای بادی به ‏ترتیب بیشترین تاثیر را در آسیب پذیری تپه‏ ها دارند. ارزیابی شاخص تعادل نشان داد تعادل میان آسیب‏ پذیری و مدیریت تپه‏ ها در هیچ کدام از محوطه ‏ها وجود ندارد که دلیل آن می‏ تواند نبود متولی مشخصی در زمینه مدیریت اجرایی حفاظت از سواحل باشد.