بررسی تجربی تاثیر ذرات آب دوست بر تعدیل مه

تشکیل مه باعث کم شدن دید افقی می شود و دید افقی پایین می تواند باعث بروز مشکلاتی عمدتا در فرودگاه ها و جاده ها شود. از این رو با تشکیل مه مصنوعی در آزمایشگاه، تاثیر برخی هواویزها بر روی مه بررسی می شود. ذرات آب دوست می توانند به عنوان هسته های میعان با افزایش شعاع موثر و کاهش غلظت قطرک ها، در تعدیل مه موثر باشند. در این مطالعه، آزمایش ها بر روی سدیم هیدروکسید، اوره و نمک انجام شده است که با هواویزهای زمینه مقایسه شده اند. ابتدا عمق نوری مه محاسبه و سپس توزیع اندازه قطرک های مه تخمین زده می شود. همچنین دیگر پارامترها مانند غلظت قطرک های مه، محتوای آب مایع و زمان ماندگاری مه، مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج حاکی از آن است که ذرات آب دوست به عنوان هسته های میعان، نقش به سزایی را در تعدیل مه ایفا می کنند. به طوری که در حضور این ذرات، غلظت قطرک های مه در مقایسه با هواویزهای زمینه کاهش یافته است و مه رقیق تر شده است. در حضور ذرات سدیم هیدروکسید غلظت کل قطرک ها کاهش زیادی داشته است و مدت زمان ماندگاری مه به 31 ثانیه رسیده است که نشان می دهد این ترکیب برای تعدیل مه عملکرد بهتری داشته است. همچنین هنگامی که ذرات سدیم هیدروکسید درون محفظه وجود داشتند، به طور مشاهداتی قطرک های بسیار کوچکی که در انتهای فرآیند سه آزمایش دیگر بر روی پرتوی لیزر نوسان می کردند، برای این ذرات وجود نداشتند.