بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر خودکارامدی بر کنترل فشار خون در بیماران مبتلا به پرفشاری خون

با توجه به شیوع بالای فشار خون و اهمیت کنترل آن توسط بیمار، پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر خودکارامدی بر کنترل فشار خون در بیماران مبتلا به پرفشاری خون انجام گردید. در این مطالعه ی نیمه تجربی، 80 بیمار مبتلا به پرفشاری خون در دو گروه 40 نفره (مورد و شاهد) قرار گرفتند. آموزش استراتژی های خودکارامدی برای اعضای گروه مورد انجام شد و گروه شاهد مداخله ای دریافت نکرد. بیماران قبل و سه ماه بعد از آموزش، پرسش نامه ی خودکارامدی عمومی (General Self-Efficacy Scale یا GSES) و مقیاس استرس ادراک شده (Perceived Stress Scale یا PSS) را تکمیل نمودند. فشار خون بیماران نیز قبل و سه ماه بعد از مداخله اندازه گیری و بین دو گروه مقایسه گردید. میانگین فشار خون سیستولیک قبل و بعد از مداخله در گروه مورد به ترتیب 9/15 ± 7/136 و 3/13 ± 3/124 میلی متر جیوه بود و سطح آن در گروه موردکاهش معنی داری پیدا کرد (001/0 = P). میانگین فشار خون سیستولیک قبل و بعد از مداخله در گروه شاهد به ترتیب 8/14 ± 0/134 و 5/9 ± 8/134 میلی متر جیوه به دست آمد و تفاوت معنی داری بین دو زمان مشاهده نشد (790/0 = P). تغییرات نمره ی خودکارامدی در گروه مداخله به طور معنی داری بیشتر بود (001/0 > P). همچنین، تغییرات نمره ی استرس در دو گروه اختلاف معنی داری را نشان داد (001/0 > P). به نظر می رسد خودکارامدی در کنترل فشار خون بیماران موثر می باشد و پیش نیاز رفتار محسوب می شود و می توان از استراتژی های ارتقای خودکارامدی جهت کنترل فشار خون در بیماران مبتلا به پرفشاری خون بهره برد.