نقش کارکردی ژن پراکسیداز در مقاومت گل شاخه بریده ژربرا (Gerbera jamesonii H. Bolus ex Hook. f.) به عارضه خمیدگی ساقه گل دهنده

پراکسیداز از مهمترین ژن های موثر در مسیر بیوسنتزی لیگنین است. مهم ترین کارکرد این آنزیم پلیمریزه کردن مشتقات فنلی به لیگنین، ایجاد ارتباط بین پلیمرهای دیواره سلولی و شکل گیری اتصال های متقابل منولیگنول ها و در نتیجه استحکام دیواره سلولی است. بر همین اساس، ژن پراکسیداز از گیاه ژربرا جداسازی و به منظور افزایش بیان ژن در وکتور بیانی PK7WG2  با سیستم گیت وی کلون شد. گل ژربرا رقم پانوراما با استفاده از Agrobacterium tumefaciens سویه PGV 3101 تراریزش و پس از باززایی، گیاهچه های تراریخت به گلخانه بدون خاک منتقل شدند. بررسی های مولکولی گیاهان تراریخته نسل دوم با استفاده از آزمون های PCR و Real Time-PCR  تایید کرد که هر دو ژن داخلی و تراژن در گیاهان تراریخته وجود داشته است. فعالیت آنزیم پراکسیداز گیاهان تراریخته به طور معنی داری در مقایسه با شاهد افزایش نشان داد. مطالعات فنوتیپی و فیزیولوژیکی نشان داد که گیاهان تراریخته به طور معنی داری عارضه خمیدگی کمتری در مقایسه با گیاهان شاهد داشتند. همچنین شاخص های کیفی گل شامل ماندگاری و پایداری غشای سلولی در گیاهان تراریخته به طور معنی داری در مقایسه با شاهد افزایش یافت. انتقال تراژن پراکسیداز ضمن بهبود پارمتراهای کیفی گل و افزایش جذب آب توسط ساقه گل دهنده، به طور قابل توجهی عارضه خمیدگی ساقه گل دهنده ژربرا را کاهش داد.