مولفه های انطباق پذیری زوجین در دوران سالمندی: یک مطالعه کیفی

سالمندی آخرین مرحله از چرخه حیات است. سازگاری و انطباق پذیری با این مرحله با توجه به افزایش جمعیت سالمندان در جهان و مخصوصا در کشورایران حایز اهمیت است. بنابراین لازم است در جهت شناخت این مرحله و بسترسازی لازم جهت انطباق با آن کوشش های لازم به عمل آید. هدف این پژوهش کشف مولفه های انطباق پذیری زوجین در دوران سالمندی بود  تا با شناخت این عوامل بتوان با ایجاد اقدامات لازم از بروز انطباق ناپذیری و پیامدهای وابسته به آن جلوگیری کرد. پژوهش حاضر در قالب رویکرد کیفی و روش زمینه ای بود. جامعه مورد پژوهش زنان و مردان سالمند شهرستان خرم آباد بود که با استفاده از نمونه گیری هدفمند 20زوج سالمند دارای شرایط ورود به تحقیق انتخاب و با استفاده از روش مصاحبه اکتشافی نیمه ساختار یافته مرحله به مرحله داده های مورد نیاز جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با روش اشتراوس و کربین  در قالب کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد و درنهایت به مدل نظری نهایی دست یافته شد.
یافته های این پژوهش دربرگیرنده راهبردهای تسهیل گر انطباق پذیری در دوران سالمندی بود. راهبردهای تسهیل گر انطباق پذیری در دوران سالمندی در سه بعد فردی، اجتماعی و معنوی با زیر کدهای مختص به هر یک مورد بررسی قرار گرفت.باتوجه به مسائل و مشکلاتی که افراد در دوران سالمندی با آن روبه رو هستند، یافته های این پژوهش می تواند به مشاورین و درمانگرانی که در جلسات فردی و گروهی با این قشر از جامعه در ارتباط اند مفید باشد و با استفاده از این اطلاعات زمینه های انطباق پذیری سالمندان را فراهم آورند.