بررسی پارامترهای پلیمرشدن استرهای متاکریلیک اسید به عنوان بهبوددهنده شاخص گرانروی در روانسازها

 محدوده گسترده ای از افزودنی ها برای ایجاد خواص مدنظر در روانساز استفاده می شوند. پلیمرهای بهبوددهنده شاخص گرانروی از جمله مواد افزودنی مهمی هستند که برای اصلاح گرانروی روانساز ها در دماهای متفاوت به کار می روند. پلی استرهای متاکریلیک اسید از لحاظ خواص ساختاری در مقایسه با سایر پلیمرهای بهبوددهنده شاخص گرانروی، بهترین انتخاب برای روانساز تخصصی به شمار می آیند. در این پژوهش، سنتز استرهای متاکریلاتی و نیز پلیمرشدن محلولی این استرها به روش رادیکال آزاد بررسی شده است. استرهای متاکریلیک اسید از واکنش دادن متاکریلیک اسید با الکل های نوع اول هگزانول، اکتانول، دکانول و دودکانول در مجاورت سولفوریک اسید، حلال هپتان و هیدروکینون به عنوان بازدارنده پلیمرشدن رادیکالی سنتز شدند. ساختار استرهای سنتزی با روش های طیف بینی بررسی شد. در ادامه، پلیمرشدن محلول رادیکالی این مونومرهای استری در تولوئن انجام شد. اثر دما و مقدارآغازگر و مونومر بر وزن مولکولی پلی استرها بررسی شد.  نتایج نشان داد، با تغییر مقدار آغازگر از %0.25 به %1.5، وزن مولکولی پلی هگزیل متاکریلات از 104×6.8 g/mol  بهg/mol 2.9×104 کاهش یافت. همچنین، با انجام واکنش در سه دمای 60، 70 و 80 درجه سلسیوس نشان داده شد که وزن مولکولی پلی استرهای متاکریلیکی با افزایش دمای واکنش و کاهش مقدار درصد مونومر در واکنش پلیمرشدن کاهش یافت. مطالعات TGA و DSC مشخص کرد، با افزایش طول زنجیر آلکیلی گروه استر پلی آکریلات، پایداری گرمایی و دمای انتقال شیشه ای نمونه های پلیمری نیز کاهش یافته است. با مطالعه خواص رئولوژی استرهای پلی متاکریلیک اسید در دو روغن پایه مختلف، اثر غلظت پلیمر و طول زنجیر استر بر شاخص گرانروی بررسی شد. نتایج نشان داد، با افزایش %4 پلی اکتیل متاکریلات به روغن پایه SN-350، شاخص گرانروی روغن از 115.6 به 129.3 واحد افزایش یافت.