تحلیل دیدگاه های امام خمینی نسبت به مداخله نظامیان در رقابتهای سیاسی

از جمله موضوعات مورد مطالعه در جامعه شناسی سیاسی، مداخله نظامیان به عنوان یکی از گروه های اجتماعی سازمان یافته، در سیاست می باشد. مداخله نظامیان در سیاست پدیده ای جهانی است که در اکثر کشورهای جهان با درجات و اشکال متفاوتی صورت می گیرد. در همه حکومتها ارتش و سازمان نظامی به منظور انجام کارویژه های مشخصی، که دفاع از تمامیت ارضی کشور و حفاظت از ساختار حکومتی و موجودیت حکومتگران از مهمترین آنها محسوب می شوند، شکل می گیرند و فعالیت می کنند. اما اغلب اتفاق می افتد که این نیروها آشکارا از حیطه وظایف تعریف شده خود فراتر می روند و به دخالت در سیاست و حکومت و کسب قدرت سیاسی یا اعمال نفوذ بر سیاستها و سیاستمداران تمایل پیدا می کنند. امام خمینی رهبر فقید انقلاب اسلامی، از همان ابتدای پیروزی انقلاب بر ضرورت عدم دخالت نظامیان در رقابتهای سیاسی تاکید بعمل می آورد. سئوالی که در این پژوهش مطرح می شود، اینست که چرا با آنکه امام خمینی بر لزوم دخالت همه شهروندان در سیاست تاکید به عمل می آورد، با مداخلات نظامیان در جناح بندی های سیاسی مخالف بود؟ به عبارت دیگر، دلیل اصلی و اساسی مخالفت امام با دخالت نظامیان در دسته بندی های سیاسی، چه عاملی بوده است؟ مقاله حاضر با بهره گیری از چارچوب نظری حرفه ای شدن نظامیان هانتینگتون، این فرضیه را به محک آزمون می گذارد که امام خمینی دخالت نظامیان در بازی های سیاسی را باعث کاهش کارایی حرفه ای نظامیان و عامل خروج سازمان نظامی از وظایف حرفه ای آن می دانست و به همین لحاظ شدیدا با آن مخالفت می کرد.