بررسی و مقایسه ی اثر ضد میکروبی اکسیدگرافن و آنتی بیوتیک های متداول بر روی سویه های بیمارستانی واستاندارد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس

گرافن شکل ورقه شده و تراشیده ی هیدروفوب گرافیت است. گرافن بسیار واکنش پذیر و فاقد سازگاری زیستی می باشد اما پس از اکسیداسیون به شکل اکسیدگرافن محلول در آب می گردد. اکسیدگرافن در زیست پزشکی ازجمله انتقال ژن و دارو، تصویربرداری زیستی، ساخت حسگرهای پزشکی و همچنین به عنوان آنتی بیوتیک، کاربرد یافته است. استافیلوکوکوس اورئوس یک کوکسی گرم مثبت و بی هوازی اختیاری است که مهم ترین گونه در جنس استافیلوکوک از نظر پزشکی محسوب می شود. به علت مقاومت باکتری ها، استفاده از مواد زیست سازگار به عنوان آنتی بیوتیک حائز اهمیت است. هدف از این تحقیق، سنتز نانو ذره ی اکسیدگرافن و بررسی خاصیت ضدمیکروبی آن روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس استاندارد و مقاوم می باشد. سنتز اکسیدگرافن به روش هامر انجام شد. در این تحقیق پس از کشت باکتری استافیلوکوکوس بیمارستانی و استاندارد اثر ضد میکروبی اکسیدگرافن به تنهایی و با آنتی بیوتیک های متداول با روش سنجش قطر هاله و طیف سنجی بررسی، مقایسه و آنالیز شد. با روش تعیین غلظت کشندگی MBC و تعیین حداقل غلظت مهاری MIC خاصیت باکتری کشی تیمار های مختلف تعیین شد. نتایج آزمایشات اثر مهاری اکسیدگرافن بر روند رشد باکتری های مورد مطالعه را نشان داد. همچنین نتایج به دست آمده از تیمار هم زمان اکسیدگرافن و آنتی بیوتیک های متداول، اثر هم افزایی اکسیدگرافن را نشان داد. آنالیز آماری داده های حاصل از سینرژیسم آنتی بیوتیک های اریترومایسین و جنتامایسین با اکسید گرافن معنادار بود. با توجه به معضل مقاومت باکتری ها تولید مواد ضدمیکروبی جدید همواره مورد توجه بوده است. ازآنجایی که اکسید گرافن خاصیت مهاری و کشندگی آنتی بیوتیک ها را بهبود بخشید و با توجه به اینکه هزینه ی تولید اکسید گرافن نسبتا کم و دارای توجیه اقتصادی است به نظر می رسد که می توان از اکسید گرافن برای ایجاد ترکیبات دارویی جدید استفاده نمود.