تاثیر تمرین هوازی بر کمرین،CRP و شاخص های خطر متابولیک در مردان میان سال چاق

هدف این تحقیق بررسی تاثیر تمرین هوازی بر سطوح کمرین، شاخص های خطر قلبی-متابولیکی و التهابی در مردان میانسال مبتلا سندرم متابولیک بود.  26 مرد دارای شاخص های بومی شده سندرم متابولیک (سن: 3/67 ± 54/69سال، شاخص توده بدن: 1/23 ± 31/21کیلوگرم بر متر مربع و اوج اکسیژن مصرفی: 4/49 ± 20/38میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه) به طورتصادفی به دوگروه تمرین هوازی (14 نفر) وکنترل (12) تقسیم شدند. بار تمرین در گروه تجربی در طول هشت هفته (سه جلسه درهفته) از 20-15 دقیقه با شدت 55-50 درصد اوج ضربان قلب لحظه پایان GXT، به 40-35 دقیقه با شدت 65 الی 60 درصد رسید. درحالت پایه و 48 ساعت پس ازآخرین جلسه تمرین نمونه گیری خون انجام شد. تمرین هوازی باعث کاهش تمام متغیرهای مورد بررسی (به جز HDL و اوج اکسیژن مصرفی) شد (050>P). در حالت پایه، وزن و سن مهم ترین عوامل پیش بینی کننده مقدار کمرین سرم (0/001>P) و در طول مداخله، مقدار تغییرات گلوکز خون و CRP به عنوان مهم ترین عوامل پیش بینی کننده مقدار تغییرات همزمان در کمرین (0/001>P) بودند و در عوض مقدار تغییرات کمرین تنها عامل پیش بینی کننده مقدار تغییرات متناظر در CRP شناسایی شدند (0/003>P).  در اثر تمرین هوازی، همزمان با آثار مثبت ایجاد شده در وضعیت متابولیکی، التهابی و آمادگی هوازی، کمرین سرم کاهش می یابد که آثار مذکور احتمالا با دستکاری قند خون وCRP سرم توسط تمرین بروز می کنند. ولی به دلیل کمبود شواهد و محدودیتهای موجود هنوز نیاز به بررسی بیشتر وجود دارد.